Smażone krewetki po tajsku

Ostatnio nie mogę uwolnić się od kolendry... Najchętniej dodawałabym ją nawet do jogurtu z płatkami, lodów, ciasta.... Ale kolendra najlepiej smakuje w daniach rodem z Tajlandii. I z tego regionu pochodzi przepis na mój dzisiejszy obiad.

Dla 2 osób:

garść dużych krewetek

makaron ryżowy

połowa chilli

2 ząbki czosnku

2 szalotki

kolendra

sos rybny

imbir w proszku

łyżka brązowego cukru

limonka

olej arachidowy

Makaron przygotowujemy według przepisu na opakowaniu. Ugotowany, pozostawiamy na sicie, aby trochę wysechł.

W tym czasie rozgrzewamy olej w woku i smażymy przez 2 minuty posiekane chilli, cebulę i czosnek.

Dodajemy krewetki, imbir i smażmy 3 minuty. Teraz czas na 3 łyżki sosu rybnego, wyciśnięty z limonki sok i cukier. Mieszamy...

... i dodajemy makaron. Smażymy minutę, dodajemy garść posiekanej kolendy...

... i jemy :)

To jest błyskawiczne i doskonałe danie. W misce mieszają się smaki ostrego chilli, słodkiego cukru, słonego sosu i kwaśnej limonki. Esencja Tajlandii.

Kluczem do sukcesu jest jednak użycie wszystkich składników, zamienniki nie wchodzą w rachubę. Potrawa nie uda się jeśli zastąpimy limonkę cytryną, brązowy cukier białym, makaron ryżowy pszennym. Spróbujcie tej potrawy, jeśli tęsknicie za egzotycznymi wakacjami...

Wszystkie smaki Lizbony

Święta, święta i po świętach... Choć było smacznie i leniwie, z radością myślę o dniach wypełnionych pracą i lżejszą dietą.

Ale zanim to nastąpi, chciałam Wam jeszcze pokazać kilka zdjęć z podróży do Lizbony, którą P. odbył tuż przed Wielkanocą. Była to podróż służbowa, ale, jak to bywa w kraju o takich tradycjach kulinarnych, business lunch'e nie były przykrością...

Złamał mi tymi zdjęciami serce (Serce Karczocha). Tym  bardziej, że trzy lata temu miałam okazję przekonać się osobiście o smaku portugalskich specjałów.

Jeszcze w akwarium, ale za chwilę na talerzu... homary....

 Okolice Lizbony

Najlepsza rzecz na świecie - grilowana ośmiornica

Stragan z pieczonymi kasztanami, a poniżej te pyszne maleństwa.

Sangria i krewetki, czyli skromna kolacja...

A na deser: pyszne, kremowe, aksamitne... pasteis de nata.

Wesołego Alleluja!

W dzień wielkanocny kto więconego nie je, a kiełbasy dla węża, chrzanu dla płech, jarząbka dla więzienia, już zły krzecianin. A iż w poniedziałek i z panią po uszy w błoto nie wpadnie, a we wtorek kiczką w łeb, aż oko wylezie, nie weźmie, to już nie uczynił dosyć powinnoci swojej.

Fragment książki Jana S. Bystronia "Dzieje obyczajów w dawnej Polsce"

Zdjęcie: marthastewart.com

Limonkowo-maślane ciasteczka

Święta Wielkiej Nocy spędzimy u rodziców P., ale postanowiliśmy nie jechać z pustymi rękoma. Wczoraj upiekłam kruche ciasteczka według własnego przepisu, a dzisiaj je udekorowałam, dzielę się więc efektami mojej pracy.

Potrzebne składniki:

4 kubki mąki

łyżeczka proszku do pieczenia

1/2 łyżeczki soli

kostka masła

2 kubki cukru (jeden brązowego a drugi białego)

3 całe jajka

2 łyżeczki ekstraktu z wanilii

2 limonki

Masło ucieramy z cukrem, aż stanie się jasne i puszyste. Masło musi być w temperaturze pokojowej, w przeciwnym razie nie uzyskamy pożądanej konsystencji.

Mąkę przesiewamy i mieszamy z proszkiem do pieczenia i solą.

Do masła dodajemy po jednym jajku i ucieramy na mniejszych obrotach. Teraz kolej na ekstrakt z wanilii i suche składniki, które również dodajemy stopniowo. Na koniec dodajemy skórkę otartą z limonek i wyciśnięty z nich sok.

Ucieramy do uzyskania gładniej masy, jeśli potrzeba dodajemy pół kubka mąki. Gotowe ciasto zawijamy w folię spożywczą i chłodzimy w lodówce przez 24 godziny.

Po tym czasie, ciasto dzielimy na porcje, wałkujemy tak, aby miało ok 0,5 cm grubości, wykrawamy ciastka i pieczemy na wyłożonych pergaminem blachach przez 25 minut (lub do czasu, aż zaczną się im złocić brzegi) w temperaturze 170*C.

Ciasteczka przed wstawieniem do piekarnika.

Foremki do wykrawania pochodzą ze specjalnego wielkanocnego zestawu.

 Oczywiście, ciastek jest więcej, ale lukier jeszcze dobrze nie wysechł i nie mogłam układac ich warstwowo.

Rodzina zajęcy: Milczek, Opalone Ucho, Małysz i Zielonouchy

Ciasteczka ozdobiłam lukrem zrobionym ze zwykłego cukru pudru i wrzątku oraz łyżeczki zielonej herbaty gunpowder. Kolor wyszedł trochę błotnisty... ale ciastka są pyszne!

15 kwiecień 2011

Wszystkiego Najwspanialszego, Mamo!

Remy w kuchni

Dawno nie było kulinarnej filmoteki. A ponieważ co rano spieszę się do pracy i nie mam czasu zjeść nawet śniadania...

Boston Port

W ostatni weekend pogoda nie rozpieszczała, ale tydzień temu zainaugurowaliśmy sezon rowerowy. Było tak ładnie, że nie chciało nam się wracać do domu i obiad postanowiliśmy zjeść w sympatycznym barze na ul. Okolskiej - Boston Port.

Jest to miejsce znane i lubiane przez wielu warszawiaków. Malutka restauracja, mieszcząca się w skromnym, ale schludnym baraczku istnieje od 1997 roku i specjalizuje się w daniach z ryb. Odwiedzamy ją od czasu do czasu, bo lubimy niewymuszoną atmosferę lokalu i niezbyt duże, ale urozmaicone menu.

P. zawsze zaczyna od zupy rybnej (12,90 zł) - specjału baru. Bogata, gęsta, kremowa i aromatyczna - może być daniem głównym. Dla mnie jest zbyt sycąca.

Wybrałam więc lekką zupę pomidorowo-rakową (12,90 zł), która przywołała wspomnienia wakacji w Portugalii. Pycha.

Danie główne zawsze trudno mi wybrać, bo uwielbiam piotrosza w masłem ziołowym, kergulenę, przepadam za halibutem. A wszystkie te ryby i wiele innych widnieje w menu Boston Portu. Nasz wybór padł na halibuta (ja) i barwenę (P.) - oba dania po 34,90 zł. Smaczne i świeże. Do tego kieliszek zimnego, australijskiego chardonnay.

Bar przeszedł niedawno mały lifting, zamiast parasoli pojawił się zimowy ogród, przyjmnie zacieniony i przestronny. Pewnie nie raz jeszcze zajrzymy do Boston Portu podczas rowerowych wyciecze i nie tylko.

Małże w białym winie

Od czasu do czasu wybieramy się na zakupy do Makro. Zazwyczaj mamy małą listę zakupów, a kończy się na bagażniku pełnym smakołyków i produktów niedostępnych w osiedlowych sklepach i supermarketach. Tak samo było dzisiaj. Jutro będę więc robić coś wyjątkowego na obiad, a na dzisiejszą kolację przygotowałam małże holenderskie w sosie z białego wina.

Dla 2-3 osób potrzeba:

1kg małży norweskich lub holenderskich

3 szalotki

4-5 ząbków czosnku

dobre, białe wino

szklanka bulionu z kury lub warzywnego

2 łyżki śmietany

bagietka

masło

oliwa z oliwek

Małże wrzucamy do miski lub zlewu wypełnionego zimną wodą.

W tym czasie drobno siekamy szalotki i czosnek. W dużym garnku rozgrzewamy oliwę i łyżkę masła. Smażymy cebulę i czosnek na średnim ogniu, aby zmiękły, ale się nie zrumieniły.

Małże wyjmujemy z wody i oddzielamy zamknięte od tych, które mają otwarte muszle. Aby upewnić się, że małża faktycznie nie nadaje się już do gotownia (jest martwa) - stukamy brzegiem muszli w blat stołu. Żywa zamknie natychmiast swój domek, a w konsekwencji trafi do naszego garnka. Otwarte muszle wyrzucamy.

Wrzucamy muszle do garnka, podlewamy bulionem i 2 szklankami wina, mieszamy i przykrywamy pokrywką. Po 2 minutach mieszamy jeszcze raz i sprawdzamy, czy wszystkie małże się otworzyły. Gotujemy jeszcze chwilę ( maksymalnie 2 minuty), ale nie za długo, bo małże będą gumiaste i twarde.

Podajemy w miskach, polane sosem, który po wyjęciu małż zaciągamy śmietaną. Do tego dobrze schłodzone, białe wino.

Istnieje wiele wariacji tej potrawy. Jedną z moich ulubionych są małże w winie z marchewką i natką pietruszki lub w wersji tajskiej - z chilli, kolendrą i mleczkiem kokosowym. Warto eksperymentować, bo to wykwintne, a proste danie.

Dzisiaj w Ikea...

Czy to nie jest rewelacyjny sposób, żeby przekonać dzieci do polubienia warzyw? Najlepszy przyjaciel Brokuł i Pani Marchewka na półce w Ikea.

Soczewica - pastewny przysmak

Postanowiłam zrobić użytek z zapasów zdrowych produktów, które kupiłam jakiś czas temu. Wybór padł na zieloną soczewicę. Uwielbiam ją, odkąd odkryłam genialny przepis w książce Jamie Oliver'a "Gotuj z Oliverem". Przygotowana w ten sposób soczewica jest doskonałym dodatkiem do ryb lub drobiu.

Dla 2 osób potrzeba:

300g soczewicy (może być dowolna: zielona, czerwona, czarna)

pół pomidora

mały ziemniak

ząbek czosnku

liść laurowy

szczypta soli

4 łyżki oliwy z oliwek

2 łyżki octu winnego

posiekana natka pietruszki

Soczewicę wsypujemy do garnka i zalewamy zimną wodą, tak żeby było jej ok 3cm ponad ziarnami. Dokładamy obrany i przekronony ziemniak, pomidora, liść laurowy i czosnek. Gotujemy na bardzo małym ogniu przez 20-25 minut. W tym czasie trzeba zaglądać do garnka, bo czasem konieczne jest dolanie wody (lepiej, żeby było jej trochę za dużo).

Ugotowaną soczewicę odcedzamy, wyjmujemy skóre z pomidora i liść laurowy. Ziemniak i czosmek rozgniatamy widelcem. Całość doprawiamy solą, oliwą i octem. Mieszamy z natką pietruszki.

Podajemy od razu do dań z ryb lub drobiu. A to mój dzisiejszy lunch. Druga porcja trafiła do torby P.

 Wypróbujcie koniecznie. Smacznego!

Forsycja przed sąsiednim blokiem

31 marzec 2011

6 kwiecień 2011